طبق تحقیقات دانشگاه بینگهامتون، دانشگاه ایالتی نیویورک، یک فرایند گرمایی و انجماد که به عنوان تخریب حرارتی دوگانه شناخته می‌شوند، می‌تواند سلول‌های سرطان پانکراس را از بین ببرد.
مطالعه مشترک انجام شده توسط محققان دانشگاهی و صنعتی با کمک مالی تأمین شده از موسسه ملی سرطان، از سلول‌های سرطان پانکراس برای بررسی تأثیر گرما و انجماد روی مرگ سلول استفاده کرد. تحقیق توسط رابرت ون بسکرک و جان باوست، اساتید علوم زیست‌شناسی و مدیران موسسه فناوری زیست پزشکی دانشگاه بینگهامتون، و کنث باومن، دانشجوی کارشناسی ارشد زیست‌شناسی انجام شد.
ون بسکرک گفت: وقتی می‌خواهیم از شر تومور خلاص شویم و شیمی درمانی و پرتو درمانی جواب نمی‌دهد، چگونه مسئله سرطان پانکراس را حل کنیم؟ کل ایده این است که آیا کسی می‌تواند شیوه متفاوت جراحی جدیدی که آسیب کمتری برساند و مؤثرتر باشد، ارائه دهد؟
برای فهمیدن این موضوع، شما می‌توانید به طور تجاری سلول‌های سرطان پانکراس را به دست آورید و بر روی وسایل پلاستیکی مخصوص آنها را رشد دهید. سؤال اساسی این است که آیا گرما و انجماد به طور هم‌زمان مؤثرتر از استفاده جداگانه از هرکدام از آن‌هاست؟
- این مطلب را نیز بخوانید: سرطان پانکراس خوش‌خیم
اگر سلول‌های سرطان پانکراس را منجمد سازید، انگار که شما فرایند مانا را انجام داده‌اید، بسیاری از آنها از بین می‌روند اما برخی از آنها باقی می‌مانند و مجدداً رشد می‌کنند. اگر گرمشان کنید، آنها از بین می‌روند اما برخی از آنها مجدداً رشد میکند. اما با تخریب دوگانه، به دلایلی که هنوز نمی‌دانیم، بیشترشان از بین می‌روند و دیگر رشد نمی‌کنند. در واقع، با گذشت زمان، سلول‌هایی که از حمله اول زنده مانده‌اند، از بین می‌روند.
باومن گفت: آن چیزی که ما مشاهده کردیم این است که ما قادر به از بین بردن همه سلول‌ها با استفاده از ترکیب گرما و سپس سرما در دماهایی که به تنهایی نمی‌تواند برای سلول‌های سرطان پانکراس کشنده باشد، هستیم.
محققان سلول‌های سرطانی را ابتدا گرم و سپس منجمد ساختند و تأثیر آن را با استفاده از تکنولوژی‌های متفاوتی برای اندازه‌گیری سطح مرگ سلول‌ها، بررسی کردند.
باومن گفت: با استفاده از تست‌های مختلف، ما قادر به اندازه‌گیری سطح اولیه مرگ سلولی و همچنین اندازه‌گیری اینکه چه مقدار از آن سلول‌ها مجدداً قادر به رشدند، هستیم. ما همچنین می‌توانیم مسیرهای خاص مرگ سلولی را که در نتیجه اثرات دمایی دوگانه فعال شده‌اند، اندازه‌گیری کنیم.
ون بسکرک گفت: وقتی سلول‌ها مختل شدند- که به این معناست که یا منجمد شده‌اند یا گرما دیده‌اند- مسیرهای مختلف تنش‌های سلولی فعال‌شده‌اند. نکته جالب درباره سلول‌ها به خصوص سلول‌های سرطانی این است که آنها مسیرهایی را برای محافظت از خودشان فعال می‌کنند. هدف این خط تحقیقی مبتنی بر مولکول، یافتن این است که کدام مسیرهای تنش‌زا در سلول‌های سرطان پانکراس فعال شده‌اند تا بتوانیم بهتر چرایی تأثیر گذاری تخریب دوگانه را درک کنیم.
باومن گفت: مطالعات جاری روی روشن کردن اینکه کدام مسیرهای تنش‌زا به طور خاص باعث می‌شود این سلول‌ها از بین بروند یا آنها را زنده نگه‌دارند، تمرکز میکند. به این ترتیب، می‌توانیم این درمان را تا آنجایی که ممکن است در مقابل سرطان پانکراس بهینه سازی کنیم.
با توجه به گفته‌های ون بسکرک، مدولاسیون این مسیرهای تنش‌زا، کلید ایجاد تأثیرگذارتر فرایند تخریب دوگانه انجماد و گرماست. این موضوع می‌تواند به ایجاد روشی جدید برای حذف تومورهای سرطانی پانکراس منجر شود.
علاوه بر تحقیقات مولکولی سلولی، چندین نفر از تیم مطالعاتی روی ایجاد تکنولوژی‌های کاتتر جدیدی برای انتقال این درمان به بیماران، کار می‌کنند. اگر کاتتر بسیار باریکی بتواند تومور را مورد هدف قرار دهد، و اگر بتوانیم بفهمیم که سرطان پانکراس به تخریب در سطح مولکولی چگونه پاسخ خواهد داد، سپس ممکن است بتوانیم درمانی جدید برای رسیدن به چیزی که کاملاً غیرقابل دسترس بوده، کشتن هدفمند توموری که در جای دشواری قرار دارد (مثلاً پانکراس)، برسیم.
