افسردگی یکی از اختلالات روانی است که در عملکرد فرد تاثیرات مخرب زیادی دارد و در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع میتواند باعث آسیب‌های جبران ناپذیری مثل خود کشی شود.
چگونه افسردگی طولانی مدت مغز را تغییر می‌دهد
افسردگی به یک مشکل رایج سلامت روانی تبدیل شده است. برای بعضی از این شرایط سال‌ها طول می‌کشد و دانشمندان در حال حاضر تلاش می‌کنند تا بدانند که چگونه ممکن است بر مغز تأثیر بگذارد، و چگونه درمان‌ها باید برای مقابله با این تغییرات تنظیم شوند. با این حال، برای افراد مبتلا به افسردگی عمده، این بیماری میتواند برای سال‌ها ادامه یابد و بر شیوه زندگی و کیفیت زندگی تأثیر بگذارد.
محققان مرکز اعتياد و سلامت روان (CAMH) در انتاريو، کانادا می‌خواهند در مورد مواردي که افسردگي اساسي براي بيش از يک دهه ادامه دارد، بررسي کنند که آیا زندگی با این شرایط بر ساختار مغز تأثیر می‌گذارد و اگر اثر می‌گذارد این اثر گذاری به چه شکل می‌باشد. دکتر جف مایر، از CAMH، مطالعه‌ای را با توجه به این موضوع انجام داد. او و تیمش اسکن مغزی افرادی را که ۱۰ سال یا بیشتر این اختلال را داشتند و درمان نشده بودند با افرادی که سابقه کوتاهی از این اختلال را داشتند مقایسه کردند. یافته‌ها – که در The Psychiatry Lancet منتشر شده‌اند – نشان می‌دهد که متخصصان ممکن است بخواهند رویکرد خود را در درمان افسردگی بلندمدت تغییر دهند تا با تغییرات عصبی که اتفاق می افتد تطابق یابند.
افسردگی ممکن پیش رونده باشد
دکتر مایر و تیمش با ۸۰ نفر در سن ۱۸ تا ۷۵ سالگی کار کردند. از این تعداد، ۲۵ سال افسردگی بیش از ۱۰ سال داشتند، ۲۵ مورد کمتر از یک دهه داشتند و ۳۰ نفر بدون افسردگی بودند. این گروه نهایی گروه کنترل را تشکیل می‌دهد. در مطالعه‌ای از سال ۲۰۱۵، دکتر میر و همکارانش متوجه شدند که در طول افسردگی بلند مدت، در مغز افراد نشانه‌هایی از التهاب دیده می‌شود. بر اساس این دانش، در مطالعه جدید، او می‌خواست بررسی کند که آیا التهاب مغزی در طول زمان در افرادی که افسردگی طولانی مدت دارند، شدیدتر می‌شود؟ دانشمندان برای بررسی شدت التهاب عصبی از یک نوع اسکن مغزی شناخته شده به اسم انتشار پوزیترون توموگرافی (PET) استفاده کردند. این امر این امکان را به انها داد که بر فعالیت میکروگلاییا، یک نوع سلول یافت شده در سیستم عصبی مرکزی، که با پاسخ التهابی به آسیب مرتبط است نظارت کنند.
Microglia فعال، پروتئین پرولاکتون (TSPO) تولید می‌کند که یک نشانگر کلیدی التهاب عصبی است. از طریق اسکن PET، دکتر مایر و تیم متوجه شدند که غلظت پروتئین پرولاکتون (TSPO) در مغز افرادی که بیش از یک دهه با این اختلال زندگی کرده بودند، ۲۹-۳۳ درصد بالاتر بود. با توجه به یافته‌های قبلی، مغز افرادی که افسردگی درمان نشده را برای دوره‌های کوتاه مدت زندگی تجربه کرده بودند، غلظت TSPO بیشتر از مغز گروه کنترل که افسردگی نداشتند بود.دکتر مایر پیشنهاد می‌کند ، اگرچه بیماری بیماری عصبی نیست، شبیه به چنین شرایطی است؛ یعنی با واکنش فراینده‌ای جدی التهابی در مغز؛ پس ممکن است برای درمان آن داروهای ضد التهابی مناسب باشند.
