آفت دهان (زبان)، بیماری است که موجب ایجاد زخم‌های کوچکی می‌شود که در دهان ظاهر می‌شوند، معمولاً درون لب‌ها، روی گونه‌ها یا روی زبان. زخم‌های آفت دهان را تحت عنوان «تاول لب‌ها» می‌شناسند.
چه چیزی موجب آفت دهان می‌شود؟
دلیل اصلی این بیماری شناخته‌شده نیست. بااین‌حال، عوامل بسیاری وجود دارد که تصور می‌شود در پیشرفت تاول‌های لب دخیل‌اند، که موارد زیر را دربرمی‌گیرند:
- سیستم ایمنی تضعیف‌شده
- آلرژی نسبت به غذاهایی مانند قهوه، پنیر، آجیل و مرکبات
- استرس
- ویروس‌ها و باکتری‌ها
- زخم دهان
- تغذیه ضعیف
- درمان‌های مشخص
آفت دهان، معمولاً در کودکان و بزرگ‌سالان بین سنین ۱۰ تا ۱۹ سال دیده می‌شود. در حدود یک‌سوم از افراد عفونت کرده، بعد از شیوع اولیه، جراحت‌ها برای مدت‌زمان طولانی، دوباره نمایان می‌شوند. این زخم‌ها واگیردار بوده و نمی‌تواند از فردی به فرد دیگر گسترش پیدا کنند.
- این مطلب را نیز بخوانید: سرطان دهان چه علائمی دارد و چطور میتوان از آن پیشگیری کرد
چه نشانه‌ها و علائمی از آفت دهان، وجود دارد؟
موارد زیر، رایج‌ترین نشانه‌ها و علائم موجود هستند. بااین‌حال، هر فرد ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کند. نشانه‌ها و علائم ممکن است موارد زیر را انجام دهند:
- زخم‌ها در دهان، معمولاً درون لب‌ها، روی گونه‌ها یا روی زبان به وجود می‌آیند.
- زخم‌هایی که با یک لایه زرد پوشش داده شده باشند و قرمزرنگ باشند.
- هیچ تبی وجود ندارد (در بیشتر موارد).
- جراحت‌ها معمولاً در ۷ الی ۱۴ روز درمان می‌شوند.
- جراحت‌ها تمایل به تکرار دارند.
آفت دهان، چطور شناخته می‌شوند؟
آفت دهان، معمولاً بر پایه تاریخچه کامل و بررسی جسمانی افراد قرار دارد. جراحت‌ها منحصربه‌فرد بوده و معمولاً به یک تشخیص اجازه می‌دهند که به‌سادگی موردبررسی جسمانی قرار گیرند. علاوه بر این، پزشک ممکن است آزمایش‌های زیر را توصیه کند تا به تائیدِ تشخیص و جلوگیری از دیگر عوامل برای زخم‌ها کمک کند:
- آزمون‌های خون
- کشت‌های جراحت‌ها
- بافت‌برداری جراحت – پذیرش تکه کوچکی از بافت از جراحت و بررسی میکروسکوپی آن
درمان برای آفت دهان
درمان ویژه برای آفت توسط پزشک بر اساس موارد زیر تعیین می‌شود:
- سن شما، سلامت کلی و تاریخچه پزشکی او
- محدوده بیماری
- رویه‌ها یا تراپی‌های ویژه
- پیش‌بینی‌های دوره بیماری
- نظر یا اولویت فردی
هدف بلندمدت درمانی برای آفت دهان و زبان، کمک به کاهش شدت نشانه‌هاست. ازآنجایی‌که این یک عفونت ویروسی یا باکتریایی نیست، درمان‌های ضدویروسی و آنتی‌بیوتیکی غیراثربخش است. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- افزایش ورودی مایعات
- استامینوفن برای هر تب یا درد
- بهداشت دهانی مناسب
- درمان‌های موضعی (جهت کمک به کاهش درد زخم‌ها)
- شستشوهای دهان (جهت کمک به تسهیل درد)
پیشگیری از غذاهای تند، نمکی، یا اسیدی که ممکن است منجر به آماس بیشتر دهان شود.
